اولین نمایش انیمیشن «Eyes of Wakanda» در جشنواره انسی فرانسه
قسمت نخست از انیمیشن جدید مارول با محوریت مأموران واکاندایی، به‌صورت رسمی در جشنواره بین‌المللی انیمیشن انسی اکران شد.
به گزارش سینما شارپ، انیمیشن جدید مارول با عنوان «Eyes of Wakanda» اولین قسمت خود را در قالب یک پنل اختصاصی در جشنواره انیمیشن انسی فرانسه به نمایش گذاشت.
تاد هریس، کارگردان این سریال، قسمت افتتاحیه با نام «در دل شیر» را پیش از آغاز نشست پرسش و پاسخ صبح روز ۹ ژوئن معرفی کرد. هریس که پیش‌تر به‌عنوان هنرمند استوری‌بورد در فیلم‌های «پلنگ سیاه» و «واکاندا تا ابد» همکاری داشته، این مجموعه را دارای فرمتی «نزدیک به آنتولوژی» توصیف کرد.
این قسمت که اولین اپیزود از چهار قسمت سریال است، در سال ۱۲۶۰ پیش از میلاد می‌گذرد و ماجرای مأمور مخفی واکاندایی، «نونی» را دنبال می‌کند؛ زنی که پیش‌تر عضوی از گروه «دورا میلاجه» بوده اما اکنون از آن تبعید شده است. وینی هارلو صداپیشگی نونی را بر عهده دارد. او به دنبال مردی با لقب «شیر» (با صداپیشگی کرس ویلیامز) می‌رود.
«شیر» از گارد واکاندا جدا شده و با سرقت فناوری پیشرفته این کشور، قصد دارد امپراتوری خود را بنا کند. نونی او را در شهر کرت پیدا می‌کند؛ جایی که خدمه دزدان دریایی شیر، متشکل از مبارزانی از سراسر جهان، در حال غارت و برده‌سازی ساکنان محلی هستند.
انیمیشن این مجموعه توسط استودیوی Axis Animation با سبکی گرافیکی و سه‌بعدی طراحی شده و طراحی شخصیت‌ها اغراق‌شده و همراه با افکت‌های دوبعدی است. تاد هریس با شور و هیجان اعلام کرد که سکانس آغازین این سریال به صورت دستی و توسط هنرمندان استودیوی AKA Studio طراحی شده است. او گفت که در ابتدا نسخه‌ای از سریال با مونتاژهای دوبعدی در نظر گرفته شده بود، اما به‌دلیل محدودیت زمانی، این تکنیک فقط به افتتاحیه اختصاص یافت تا روح طراحی سنتی حفظ شود. به گفته او، این کار ادای دینی به ریشه‌های بصری سریال است، چرا که طراحی زغالی نخستین مرحله در خلق یک نقاشی به شمار می‌رود.
هریس توضیح داد که طراحی سریال با تمرکز بر ویژگی‌های فرهنگی گوناگون انجام شده تا تنوع تمدن‌هایی را نشان دهد که واکاندا در طول زمان با آن‌ها تعامل داشته، در حالی که هویت علمی-تخیلی خلق‌شده در فیلم سینمایی «پلنگ سیاه» نیز حفظ شده است. به‌علاوه، ظاهر «نقاشانه» سریال به سبک نقاشانی چون دین کورنول و ارنی بارنز الهام گرفته شده که الهام‌بخش نسبت‌های اغراق‌شده شخصیت‌ها نیز بوده‌اند.
تیم طراحی همچنین هنر معاصر کشورهای مختلف را مطالعه کرده و با حرکت معکوس از حال به گذشته، سعی کرده‌اند نقاط مشترکی را کشف کنند که ریشه در واکاندا داشته باشند؛ کشوری که هزاران سال قدمت دارد و پیش از هر تمدن دیگری وجود داشته است. واکنش اولیه تماشاگران به این قسمت مثبت بود و بسیاری بر حس «اصالت فرهنگی» آن تأکید داشتند.
در ادامه داستان، سریال به معرفی ساختار کلی خود می‌پردازد: «پیمودن سده‌ها» از طریق چهار داستان مستقل که هرکدام مأمور واکاندایی متفاوتی را در حال بازیابی یک شیء تاریخی دزدیده‌شده از سرزمینشان به تصویر می‌کشد. به گفته هریس، این سریال «در اصل یک داستان جاسوسی است» که در هر قسمت، واکنش مأموران را در مواجهه با دنیای بیرون بررسی می‌کند؛ در حالی که باید بین واقعیت و اهداف ملی‌گرایانه خود تعادل برقرار کنند.
هر قسمت ۳۰ دقیقه‌ای در دوره‌ای زمانی متفاوت می‌گذرد و شیء فرهنگی متفاوتی را پیگیری می‌کند. با این حال، پیوندهایی میان قسمت‌ها وجود دارد، چرا که تأثیر اقدامات «شیر» در قسمت نخست در ادامه داستان‌ها نیز احساس خواهد شد. هریس همچنین وعده داد که برخی شخصیت‌های آشنا از دنیای مارول نیز ظاهر می‌شوند و گفت: «در این مجموعه یک آیرون‌فیست وجود دارد، ولی نه آن آیرون‌فیستی که انتظار دارید!»
در سریال عناصری از نسخه سینمایی «پلنگ سیاه» از نظر طراحی بصری و دیالوگ‌ها نیز دیده می‌شود، اما هریس تأکید کرد: «هدف من هرگز ساختن یک نسخه دیگر از آن فیلم نبود؛ هدفم خلق چیزی کاملاً جدید بود.»
او افزود که تیم تولید برای تحقق این هدف از حال به گذشته برگشتند و با خود پرسیدند: «چه فرهنگی می‌تواند شخصیتی مثل پلنگ سیاه را پرورش دهد؟» این مسیر با کمک‌هایی از تیم طراحی صحنه فیلم و نیز با مشورت تهیه‌کننده اجرایی رایان کوگلر پیش رفت.
هریس در پایان واکاندا را به‌گونه‌ای توصیف کرد که گویی «پیشتازان فضا» (Star Trek) در مرکز آفریقا قرار گرفته‌اند، و در عین حال مشتاق است اصولی را بررسی کند که باعث حفظ چنین کشوری در طول زمان شده است. او گفت: «سریال Eyes of Wakanda قرار است بررسی کند که واکاندا چگونه در طول زمان با معرفی شخصیت‌های جدید در دوره‌های تاریخی مختلف، فرهنگ و تاکتیک‌های خود را توسعه می‌دهد، اما همچنان در قلب خود آرامش و ثبات را حفظ می‌کند.»
او تأکید کرد: «ثبات چیز ساده‌ای نیست. واکاندا ذاتاً کشوری است که ثابت مانده. ماندن در جای خود در برابر جریان، انرژی زیادی می‌خواهد. بنابراین سؤال اینجاست: آن‌ها برای حفظ این وضعیت چه خواهند کرد و چقدر حاضرند توسعه‌طلبی را کنار بگذارند؟»
