جلال مقامی در گفتگویی با ایسنا درباره حال این روزهایش اظهار می کند: نفسی می‌آید و می‌رود. وضعیت پاهایم هم همان طور است، فقط می توانم بگویم خداراشکر. همچنان با واکر راه می روم، دیگر به این وضع عادت کردم و فقط خدا را شکر می کنم.
این هنرمند پیشکسوت در پاسخ به اینکه آیا از سوی صندوق هنر که قرار بود برای درمانش پیگیری شود اتفاقی افتاده است؟ خاطرنشان می کند: برای درمانم خیر. من تا چند ماه گذشته به شکل ماهانه از سازمان صداوسیما حقوقی دریافت می‌کردم که مدتی است قطع شده و دوستان صندوق هنر قرار بود ابتدا این مسئله را پیگیری کنند که متاسفانه خبری نشد؛ البته توقعی هم نیست اما چون شما می پرسید می گویم که فعلاً هیچ اتفاقی نیفتاده است.
مقامی در واکنش به این جمله خبرنگار ایسنا، «با توجه به شرایطی که دارید، دلتان برای دوبله تنگ نشده است و دوست ندارید صدایتان شنیده شود؟» چنین می گوید: من سال‌هاست حتی یک جمله هم نگفته ام. به خاطر شرایطم دیگر قادر به رفتن سر کار نیستم و اگر هم بخواهند در خانه خودم از صدایم استفاده کنند در دوبله که غیرممکن است چون باید تصویر مقابلم باشد اما در رادیو شاید بشود متنی بخوانم و همکاری کنم.
او که هنوز صدایش باصلابت است به طنز می گوید: اگر بخواهند از صدایم استفاده کنند دیگر مجانی نیست. گذشت آن زمان که مجانی کار می کردیم؛ البته خیلی هم در بند کار نیستم. دوست دارم صدایم شنیده شود به خصوص برای مردم کشورم که خیلی دوستشان دارم اما تعارف که نداریم خودم می دانم بعد از سکته ای که داشتم صدایم هم تغییر کرد و دیگر آن صدای نرم قبلی را ندارم. کاملاً احساس می کنم دیگر حنجره قبلی ام را ندارم و صدایم را از دست داده ام.
جلال مقامی که اسفند ۱۴۰۰ همسرش رعفت هاشم پور، از مدیردوبلاژان پیشکسوت کشورمان را از دست داد، در پایان به خبرنگار ایسنا می گوید: برای همه مردم کشورم آرزوی سلامتی دارم. امیدوارم همه شاد باشند و خداوند به من هم صبر و تحمل بیشتری بدهد که بتوانم غم از دست دادن همسرم را تحمل کنم. فقط این روزها از خداوند صبر و سلامتی می خواهم.
