دو سال بعد از درخشش «شبی که ماه کامل شد» با سیمرغ بهترین بازیگر زن و مرد در جشنواره فیلم فجر، نرگس آبیار روز گذشته فیلم سینمایی «ابلق» را به جشنواره آورد وجه تشابه این دو فیلم هم حضور الناز شاکردوست و هوتن شکیبا باز هم در قامت یک زوج بود. حضوری درخشان از هر دو بازیگر که نشست خبری این فیلم را هم متاثر از خود کرده بود. تا جایی که سوالات برخی از خبرنگاران حول محور همین موضوع می‌چرخید.
همین بازی‌های یک دست و دیده نشده از هوتن شکیبا و الناز شاکردوست بود. که داوران جشنواره سی و هفتم را بر آن داشت. تا سیمرغ بهترین بازیگر زن و مرد را به این دو برای حضور در «شبی که ماه کامل شد» بدهند.
الناز شاکردوست اما امسال دو فیلم «ابلق» و «تی تی» را در ویترین جشنواره فیلم فجر دارد که از منظر برخی از منتقدان او یک از شانس‌های اصلی کسب سیمرغ است.
مسیر طی شده برای الناز شاکردوست در عرصه بازیگری، مسیری تامل‌برانگیز است. بازیگری که اولین حضور جدی‌اش را می‌توان بازی در «مجردها» قلمداد کرد. اما پیمودن همین مسیر و حضور در فیلم‌های تجاری همچون «آتیش بازی»، «کیش و مات»، «رسوایی» و… که او متضمن گیشه‌هایشان بود، او را زیر تیغ انتقادها برد.
فریدون جیرانی اما در سال ۹۶ با «خفگی» وجهی تازه از او را نمایان کرد. حضوری که این نوید را می‌داد. قرار است. بازی‌ها و انتخاب‌هایی تازه و متفاوت از آنچه که پیش‌تر در کسوتش بوده را ببینیم. همین هم شد. سرانجام حضور تحسین برانگیز او در «شبی که ماه کامل شد» نقطه عطف کارنامه کاری این بازیگر شد.
الناز شاکردوست اما حضور در «ابلق» را برگرفته از دغدغه‌هایش می‌داند. حضوری که به زعم خودش صرف نظر از کسب سیمرغ تأثیرگذاری‌اش را برتر از هر جایزه‌ای می‌خواند. حالا آسیب‌پذیری زنان مساله اوست، مساله‌ای که باعث می‌شود. بخواهد صدای زنانی باشد. که دستشان به جایی نمی‌رسد؛ زنانی که سکوت نمی‌کنند. اما در نهایت مصلحت را پیشه می‌کنند.
