این کارگردان جوان تئاتر از دلایل اجرای دوباره این اثر نمایشی و بازگرداندن اعتماد تماشاگران برای حضور در سالن‌های تئاتر می‌گوید و امیدوار است که ارایه کارت واکسن کرونا برای ورود به سالن‌های تئاتر الزامی شود.
بدیعی در آغاز درباره اقبال تماشاگران به نمایش‌های کمدی بویژه در روزگار پرتنش امروز توضیح می‌دهد: همین که در جامعه امروز ما تماشاگر، ساعتی از دغدغه‌های روز دور شود و حال خوبی به او دست بدهد، اتفاقی است. خوشایند و از این جهت همیشه نمایش‌های کمدی مورد توجه بوده‌اند ولی نمایش من کاری است. ابزورد که در پس آن نقدی به جهان معاصر می‌شود.
او ادامه می‌دهد: نمایش ما دغدغه‌های این روزهای تماشاگران را به نمایش می‌گذارد. ولی این نقد طوری مطرح می‌شود. که به جای گریه، خنده ایجاد می‌کند. و همین سبب می‌شود تماشاگر از کار لذت ببرد. و مهم‌ترین دلمشغولی من لذت تماشاگر است.
بدیعی که پیش از این همین نمایش را سال 98 در کارگاه نمایش مجموعه تئاتر شهر روی صحنه برده بود. درباره اجرای دوباره آن توضیح می‌دهد. دو سال پیش این نمایش با موفقیت خوبی رو به رو شد. و بازخورد تماشاگران خیلی دلگرم کننده بود. ولی سالن اجرای ما بسیار کوچک بود. و به نظرم نمایش به اندازه کافی دیده نشد. به همین دلیل دوست داشتم دوباره آن را در فرصتی دیگر روی صحنه ببرم و خوشبختانه حالا هم مورد توجه تماشاگران قرار گرفته است.
او که این نمایش را در سالن انتظامی خانه هنرمندان ایران روی صحنه می‌برد. درباره اجرای دوباره این اثر نمایشی در سالنی کوچک می‌گوید: سالن انتظامی کوچک هست ولی گنجایش 60 تماشاگر را دارد و برای کار من که دو پرسوناژ دارد، سالنی مناسب است. ترجیح ام این بود که در سالنی خصوصی اجرا نداشته باشم چون سالن‌های خصوصی برای هر شب اجرا مبلغی را به عنوان کف فروش دریافت می‌کنند و من اصلا نمی‌توانستم ریسک کنم . بنابراین بهتر دیدم در یک سالن کوچک‌تر اما دولتی اجرا داشته باشم.
این کارگردان با اشاره به هزینه‌های بالای آماده‌سازی یک اثر نمایشی در شرایط فعلی می‌گوید: به هر حال هر کاری باید توجیه اقتصادی داشته باشد و برای من منطقی نبود که در هر اجرا رقم بالایی را به عنوان کف فروش به یک سالن خصوصی بپردازم در حالیکه نمی‌شد مطمئن بود که فروش بلیت نمایش بتواند این هزینه را جبران کند. به همین دلیل از اجرای خودم در سالن انتظامی راضی هستم.
بدیعی که در دوران کرونا در چند اثر نمایشی همچون «سگک»،«غلامرضا لبخندی»،«یاماها» به عنوان بازیگر حضور داشته است، درباره دشواری‌های تولید نمایش جدید در دوران کرونا می‌گوید: تولید کار همیشه سخت است چون تئاتر نیازمند حمایت‌های زیادی است اما خوشبختانه گروهی هستیم که همه بسیار همراهند و همین موضوع، سختی‌های کار را آسان می‌کند چون در هر حال هیچ حمایتی از جای دیگری صورت نمی‌گیرد.
او اضافه می‌کند: در این دو سال، سختی کار در دوران کرونا را چشیدم. مدام تعطیلی داشتیم. تمرین با ماسک خیلی سخت است اما فکر می‌کنم الان شرایط طوری است که بتوان نمایش جدید هم کار کرد. منتها همان گونه که گفتم چون دو سال پیش نمایشم به اندازه کافی دیده نشد، دوست داشتم آن را بازتولید کنم.
بدیعی در پاسخ به این پرسش که در این مدت چقدر اعتماد تماشاگران برای ورود به سالن‌های تئاتر جلب شده است، توضیح می‌دهد: پیش از واکسیناسیون هم سالن تئاتر به نسبت بسیاری مکان‌ها امن‌تر بود و پروتکل‌های بهداشتی بیشتر رعایت می‌شد اما وقتی وضعیت عمومی کشور نامناسب بود و تهران قرمز بود، طبیعتا تماشاگران هم به سختی برای حضور در سالن تئاتر اعتماد می‌کردند. اما حالا با گسترش واکسیناسیون عمومی، طبیعتا اعتماد مخاطبان بیشتر از قبل جلب شده است. اگر سالن‌ها هم بر استفاده از ماسک سختگیری کنند، که می‌کنند، اعتمادسازی باز هم ساده‌تر می‌شود.
او ادامه می‌دهد: اگر به جایی برسیم که حضور در سالن‌های تئاتر و دیگر مکان‌های عمومی نیازمند ارایه کارت واکسن باشد، شرایط باز هم بهتر می‌شود. بویژه که در این مدت گروه‌های نمایشی دو نوبت واکسن خود را دریافت کرده‌اند و در این وضعیت، گروه‌ها بیش از تماشاگران در معرض خطر هستند. به همین دلیل امیدوارم ارایه کارت واکسن الزامی شود.
لبخند بدیعی نیز مانند تعدادی دیگر از همکاران خود خواستار استفاده از ظرفیت کامل سالن‌های تئاتر است. و در این باره می‌گوید: حالا که تهران به وضعیت آبی رسیده، می‌توان به گروه‌های تئاتری هم اجازه داد تا از کل ظرفیت سالن استفاده کنند. زیرا وقتی تماشاگران ملزم به استفاده از ماسک باشند، دیگر امنیت به طور نسبی برقرار است. و ارایه کارت واکسن هم به همه آسودگی خاطر بیشتری می‌بخشد.
نمایش «آسانسور نداره» نوشته سباستین تیری است. که با بازی علی عامل هاشمی، ارسطو خوش رزم و شیما ملکی هر شب ساعت 19 و چهل وپنج دقیقه روی صحنه می‌رود.
اجرای این نمایش تا پایان آذر ماه در تالار انتظامی خانه هنرمندان ایران ادامه دارد.
