جان تراولتا از «پالپ فیکشن» برای احیای دوباره حرفه‌اش سپاسگزار است
جان تراولتا نقش‌آفرینی در «پالپ فیکشن» را فرصتی برای بازگشت به او برای بازگشت به هالیوود و داشتن یک حرفه با سطح بالا سپاسگزاری کرد.
به گزارش سینما شارپ، جان تراولتا از فیلم پالپ فیکشن برای دادن “فرصت دوم” به او برای بازگشت به هالیوود و داشتن یک حرفه با سطح بالا سپاسگزاری کرد.
این بازیگر ۷۰ ساله در فیلم پالپ فیکشن به کارگردانی کوئنتین تارانتینو در سال ۱۹۹۴ نقش گانگستری به نام وینسنت وگا را بازی کرد. او از این فیلم به عنوان یک “فرصت سطح بالا و ویژه” که حرفه‌اش را پس از دوران موفقیت در دهه ۱۹۷۰ با فیلم‌های گریس و تب شبانه احیا کرد، یاد کرد.
تراولتا در یک نگاه دوباره به این فیلم به مناسبت سی‌امین سالگرد آن، به ورایتی گفت: “آخرین موفقیت من پیش از پالپ فیکشن، فیلم‌های نگاه کن چه کسی صحبت می‌کند بود، بنابراین پیشنهاد پالپ قطعا فرصتی در سطحی بالاتر و شبیه به عملکردی در سطح نامزدی اسکار، مانند تب شبانه و با همان یکپارچگی فیلم Blow Out بود.
“من یکی از بازیگران مورد علاقه او (تارانتینو) در زمان رشدش بودم، با Welcome Back Kotter، تب شبانه، گریس و Blow Out، و او می‌خواست با من کار کند.”
تراولتا اضافه کرد که اینکه او یکی از بازیگران مورد علاقه منتقد فیلم، پالین کیل، بود – کسی که تارانتینو او را بسیار تحسین می‌کرد – به او کمک کرد تا نقشی در پالپ فیکشن بگیرد.
او گفت: “فکر می‌کنم اینکه او طرفدار بزرگ پالین کیل بود و من یکی از بازیگران مورد علاقه او بودم، کمک کرد تا او سطح انتظاراتش را برای من بالا ببرد و فرصتی دوباره برای داشتن یک حرفه با سطح بالا به من بدهد، حرفه‌ای که همیشه می‌خواست من داشته باشم.”
این بازیگر تأکید کرد که پالپ فیکشن را در یکی از “خاص‌ترین جایگاه‌ها” نگه داشته است، زیرا این فیلم حرفه او را در هالیوود دوباره روشن کرد و او را به جایگاه یک آیکون سینمایی که دو دهه قبل به دست آورده بود، بازگرداند.
او گفت: “[این فیلم را در] یکی از خاص‌ترین جایگاه‌ها قرار می‌دهم، زیرا حرفه‌ام را به سطحی که همیشه می‌خواستم به آن برسم، بازگرداند. همچنین جایگاهی آیکونیک مانند تب شبانه به من داد که در تاریخ سینما بسیار نادر است.”
تراولتا که در این فیلم با ساموئل ال. جکسون، اوما تورمن، بروس ویلیس و تیم راث همبازی بود، اضافه کرد که تماشای این فیلم برای اولین بار مانند دیدن “تاریخ در حال شکل‌گیری” بود.
او به یاد می‌آورد: “این فیلم در جشنواره فیلم کن نمایش داده شد. از انتظارات من فراتر رفت، زیرا به سطح جدیدی از داستان‌گویی و فیلمسازی رسید و شما می‌توانستید آن را احساس کنید — این تجربه‌ای حسی بود. این تاریخ در حال شکل‌گیری بود.”
