تأثیر غم و فقدان بر سریال «تسخیر در عمارت هیل» مایک فلنگن

به گزارش سینما شارپ، مایک فلنگن، کارگردان مطرح ژانر ترسناک، از تأثیر عمیق فقدان و غم در شکل‌گیری آثارش سخن گفت. او در مراسم اختتامیه نخستین دوره فستیوال SXSW لندن و پیش از اکران فیلم جدیدش با نام «زندگی چاک»، توضیح داد که سریال موفقش «تسخیر در عمارت هیل» را به‌عنوان راهی برای کنار آمدن با خودکشی یکی از اعضای خانواده‌اش خلق کرده است.

فلنگن گفت: «در آن سریال، تصاویری وجود دارد که مستقیماً از رویاها و کابوس‌های من در آن دوران الهام گرفته‌اند. این سریال تلاشی بود برای کنار آمدن با اندوه و از دست‌دادن. من برای همیشه با این احساسات درگیر خواهم بود، اما داشتن یک مسیر خلاقانه برای تخلیه آن‌ها برایم بسیار درمانی بود. امیدوارم این تجربه برای دیگرانی که شرایط مشابهی را تجربه می‌کنند نیز تسکین‌دهنده باشد.»

او همچنین اشاره کرد که پروژه‌های مهم دیگری مانند «دکتر اسلیپ» و «مِس نیمه‌شب» به او در مبارزه با اعتیاد به الکل کمک کرده‌اند. فلنگن با اشاره به فیلم «دکتر اسلیپ» گفت که ساخت این اثر، به ترک الکل و رسیدن به هوشیاری منجر شده است.

مایک فلنگن بیشتر به خاطر ساخت سریال‌های موفقی چون The Haunting of Hill House در نتفلیکس و فیلم‌هایی مانند Oculus، Gerald’s Game و Doctor Sleep شناخته می‌شود. او هم‌اکنون تهیه‌کنندگی نسخه تلویزیونی رمان «کری» اثر استیون کینگ را برای آمازون بر عهده دارد.

هواداران سال‌ها درباره مضامینی مانند اندوه و خودکشی در «تسخیر در عمارت هیل» گمانه‌زنی کرده‌اند؛ سریالی که اقتباسی آزاد از رمان سال ۱۹۵۹ نوشته شرلی جکسون به‌شمار می‌رود.

فلنگن در این نشست همچنین از «سوگیری علیه ژانر ترسناک» سخن گفت. او باور دارد که مخاطبان و حتی صنعت سینما، نگاه منفی و محدودی به آثار ترسناک دارند؛ نگاهی که تنها در صورت موفقیت یک پروژه ممتاز، موقتاً تغییر می‌کند.

او با اشاره به آثار اسکاری جوردن پیل، گفت: «همیشه این برداشت اشتباه وجود دارد که ترس فقط به ایجاد وحشت مربوط می‌شود، اما داستان‌های عمیق و پیچیده‌ای در این ژانر وجود دارد. مردم مدام از این‌که یک داستان ترسناک هم می‌تواند هنری، دراماتیک و تأثیرگذار باشد، غافلگیر می‌شوند. اما این همیشه واقعیت داشته است.»

بخش زیادی از آثار فلنگن اقتباسی از نوشته‌های استیون کینگ است. او همچنین در حال همکاری نزدیک با کینگ برای اقتباسی طولانی‌مدت از مجموعه‌ی برج تاریک است. کینگ بارها از پروژه‌های فلنگن حمایت کرده و آن‌ها را ستوده است.

فلنگن اما استیون کینگ را «نویسنده‌ای ترسناک» نمی‌داند. او گفت: «کینگ در واقع انسانی مهربان، شوخ‌طبع و انسان‌دوست است. او داستان‌هایی درباره ماهیت انسانی می‌نویسد که عناصر ترسناک به‌طور طبیعی از دل شخصیت‌ها بیرون می‌آیند. من تا دهه بیست زندگی‌ام متوجه نشدم که مثلاً رمان آن، درباره یک دلقک ترسناک نیست؛ بلکه درباره دوستی و کودکی است.»

فلنگن در ادامه صحبت‌هایش با تشویق حضار، به دفاع پرشور از مونولوگ در سینما پرداخت. او گفت: «مونولوگ یک هنر رو به زوال است، اما هیچ چیز تأثیرگذارتر از تماشای بازیگری نیست که تنها با کلمات، واقعیت را دگرگون می‌کند. همیشه با استودیوها در این‌باره می‌جنگم. آن‌ها می‌گویند عاشق مونولوگ هستند، اما می‌خواهند نصفش کنند. اما من دوست دارم از این تغییر فرهنگی که به‌سمت حواس‌پرتی و محتوای لحظه‌ای می‌رود، مقابله کنم.»

فلنگن این سخنان را درست پیش از اکران فیلم جدیدش زندگی چاک بیان کرد. فیلمی که در روز پایانی SXSW لندن اکران شد و تام هیدلستون در آن نقش مردی را بازی می‌کند که زندگی‌اش به‌صورت معکوس روایت می‌شود و به‌طور مرموزی روی دنیا و هستی تأثیر می‌گذارد. این فیلم برخلاف آثار پیشین فلنگن، رنگ و بوی کمتری از ژانر وحشت دارد، اما همچنان برگرفته از رمانی نوشته استیون کینگ است.