مایکل داگلاس: این بدترین دوران عمرم است
مایکل داگلاس در جشنواره فیلم تاورمینا از نقش آمریکا در جنگ‌های جهانی ابراز شرمندگی کرد و درباره خانواده، سینما و نپوبیبی‌ها سخن گفت.
به گزارش سینما شارپ، مایکل داگلاس، بازیگر و تهیه‌کننده برنده اسکار، در مراسم افتتاحیه جشنواره فیلم تاورمینا در سیسیل حضور یافت و پیش از دریافت جایزه یک عمر دستاورد هنری، در یک نشست خبری صحبت‌هایی صریح مطرح کرد.
این بازیگر باسابقه که از دهه‌ها پیش به عنوان فعال اجتماعی شناخته می‌شود، نخستین بار پس از بازی در فیلم «سندروم چین» (1979) به موضوع خلع سلاح هسته‌ای علاقه‌مند شد. داگلاس که به مناسبت پنجاهمین سالگرد فیلم کلاسیک «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» به ایتالیا آمده بود، در میان پرسش‌ها ناچار شد درباره وضعیت ناآرام امروز جهان نیز صحبت کند.
او گفت: «از آنجا که این یک جشنواره فیلم است، و واقعاً سخت است که حتی پنج دقیقه درباره “T بزرگ” حرفی زده نشود، ترجیح می‌دهم وارد آن موضوع نشوم. اما با این حال باید بگویم، من متولد پایان جنگ جهانی دوم هستم، اما در تمام عمرم، هیچ زمانی به این بدی را به یاد ندارم. در دنیا درگیری زیادی هست. و این دقیقاً دلیلی است که چرا باید فیلم بسازیم، خلاق باشیم… واقعاً ناراحتم که بودجه‌های دفاعی همه‌جا در حال افزایش است، مخصوصاً در کشور خودم، که از دیگر کشورها می‌خواهد بودجه نظامی‌شان را بالا ببرند.»
او ادامه داد: «نمی‌توانم بفهمم چطور با وجود این همه هوش مصنوعی و هوش انسانی، باز هم این‌قدر جنگ و درگیری در دنیا وجود دارد. این واقعاً مسخره است.»
در میان تشویق حاضران، داگلاس اضافه کرد: «می‌دانم که کشور من سهم زیادی در ایجاد این آشفتگی‌ها در دنیا دارد. من شرمنده‌ام و از همه عذرخواهی می‌کنم — چه دوستانم در کانادا و مکزیک، چه در کشورهای اتحادیه اروپا و ناتو. متأسفم. اما صادقانه بگویم، تمایلی ندارم درباره رئیس‌جمهور کشورم حرف بیشتری بزنم.»
داگلاس سپس به جنجال متفاوتی اشاره کرد: بحث «فرزندان پارتی‌باز» یا همان «نپوبیبی‌ها». خودش که فرزند کرک داگلاس افسانه‌ای است، به حضار گفت: «من نمی‌دانم چرا فقط سراغ بازیگران آمدند. اگر یک نجار باشید، طبیعی است که بخواهید فرزندتان هم در همان حرفه باشد. همه همین کار را می‌کنند. وقتی نسل دوم هستید، تلاش می‌کنید هویت مستقل خودتان را بسازید.»
او توضیح داد که دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر برای فیلم «وال‌استریت» ساخته الیور استون، نقطه عطفی در زندگی‌اش بود. «برای اولین بار احساس کردم از سایه پدرم خارج شدم. این فیلم برایم خیلی مهم بود چون باعث شد به خودم اعتماد کنم و حس کنم به عنوان بازیگر پذیرفته شده‌ام. چون همیشه مردم دوست دارند بگویند چون پدرت فلانی بوده، حتماً کمکت کرده.»
او همچنین از فیلم موفق دیگرش در همان سال، «جاذبه مرگبار» ساخته آدریان لاین یاد کرد: «این فیلم از نظر تجاری بسیار موفق بود و فیلم خوبی هم بود. ترکیب این دو فیلم — یکی جایزه‌دار و دیگری پرفروش — مسیر کاری‌ام را عوض کرد.»
در مراسم شب‌هنگام، زمانی که داگلاس جایزه افتخاری را دریافت کرد، گفت: «وقتی اینجا هستم نمی‌توانم به پدرم فکر نکنم. او عاشق ایتالیا بود و ما زمان زیادی اینجا گذراندیم. امشب با دیدن اینکه بین من و پدرم بیش از ۱۵۰ فیلم ساخته‌ایم و ۸۰ سال فعالیت سینمایی داریم، واقعاً تحت تأثیر قرار گرفتم… حالا هر سه فرزندم می‌خواهند بازیگر شوند، شاید نسل بعدی هم در راه باشد.»
