پایان احساسی «صد خاطره»؛ فداکاری کیم دامی اشک بینندگان را درآورد

به گزارش سینما شارپ، سریال احساسی «صد خاطره» (A Hundred Memories) از شبکه JTBC با پخش قسمت پایانی خود، سفری عاطفی و پر از اشک را به پایان رساند و ردپایی ماندگار در دل مخاطبان به‌جا گذاشت.

قسمت آخر این ملودرام نوستالژیک با بازی کیم دامی (Kim Da-mi)، شین یه‌اون (Shin Ye-eun) و هو نام‌جون (Heo Nam-joon) در تاریخ ۱۹ اکتبر پخش شد و به بالاترین میزان بیننده خود رسید. بر اساس آمار Nielsen Korea، این قسمت با میانگین بیننده‌ی ۸.۱ درصد در سراسر کشور و اوج ۹.۱ درصد، رکورد جدیدی برای خود ثبت کرد؛ در منطقه سئول نیز میانگین ۷.۸ درصد را به دست آورد.

اوج احساسی داستان زمانی رقم خورد که گو یونگ‌ره (با بازی کیم دامی) برای نجات دوست صمیمی‌اش سو جونگ‌هی (با بازی شین یه‌اون) جان خود را به خطر انداخت. درست زمانی که جونگ‌هی در جشن موفقیت خود به‌عنوان برنده مسابقه «دختر شایسته کره» حضور داشت، فاجعه رخ داد. نو سانگ‌سیک (با بازی پارک جی‌هوان) که از فاش‌شدن راز قتل به دستور مادرخوانده جونگ‌هی، می‌سوک (با بازی سئو جه‌هی) خشمگین شده بود، با سلاح به صحنه حمله کرد. یونگ‌ره با فداکاری خود را سپر جونگ‌هی کرد و به کما فرو رفت.

در ادامه، جونگ‌هی پس از درک فریب‌های مادرخوانده‌اش خانه را ترک کرد. مادر یونگ‌ره (با بازی لی جونگ‌اون) او را در خانه خود پذیرفت، و هان جه‌پیل (با بازی هو نام‌جون) در کنار او ماند و آهنگ خاطره‌انگیز «Close to You» را پخش کرد. در صحنه‌ای معجزه‌آسا، ملودی آشنا باعث شد یونگ‌ره به هوش آید. جونگ‌هی با چشمان اشک‌بار او را در آغوش گرفت و لحظه‌ای پر از آرامش و عشق رقم خورد.

یک سال بعد، یونگ‌ره در رشته ادبیات کره‌ای که همیشه آرزویش را داشت پذیرفته شد؛ بورسیه‌ای که جونگ‌هی از آن چشم‌پوشی کرده بود تا آرزوی دوستش برآورده شود. در مراسم ازدواج دوستانشان جونگ‌بون (پارک یه‌نی) و ما سانگ‌چول (لی وون‌جونگ)، جه‌پیل از یونگ‌ره خواستگاری کرد. برادرش گو یونگ‌سیک (با بازی جون سونگ‌وو) نیز دست او را در عکس یادگاری گرفت و لبخندی از امید و آغاز تازه بر چهره‌ها نشست.

سپس سه دوست در کنار دریا در اینچئون دوباره گرد هم آمدند و مانند روزهای جوانی با خنده و خاطره لحظات را مرور کردند.

سریال «صد خاطره» که از داستان واقعی «خواهران اتوبوس‌رانی» نوشته یانگ هی‌سئونگ الهام گرفته، با ظرافت دوستی‌ها، عشق‌های نخستین و دردهای رشد نسل جوان دهه ۱۹۸۰ را به تصویر کشید. بازی درخشان کیم دامی، شین یه‌اون و هو نام‌جون احساسات پیچیده جوانی را از حسادت و ناامیدی تا امید و بخشش به‌زیبایی نشان داد و بسیاری از بینندگان با آن هم‌ذات‌پنداری کردند.

شیمی چشمگیر میان بازیگران حاصل تمرین‌های طولانی و تحقیق عمیق روی شخصیت‌ها بود. شخصیت‌های جوان سریال واقعی به نظر می‌رسیدند، نه صرفاً بازی‌شده.

نویسنده یانگ هی‌سئونگ طبق سبک خاص خود، برای هر کاراکتر مسیری معنادار خلق کرد. گروه «دختران اتوبوس‌رانی چئونگا ترنسپورت» شامل هه‌جا (لی مین‌جی)، جونگ‌بون (پارک یه‌نی)، اوک‌هی (او ووری) و هو‌سوک (جونگ بو‌مین) با تمام اختلاف‌ها در کنار هم رشد کردند. در مقابل، «برادران بزرگ‌تر» یعنی جونگ‌هیون (کیم جونگ‌هیون) و یونگ‌سیک (جون سونگ‌وو) آرام و صبور در کنار یونگ‌ره و جونگ‌هی ایستادند.

دو مادر، پارک مان‌اوک (لی جونگ‌اون) و سونگ مان‌اوک (کیم جی‌هیون)، دو چهره متفاوت از عشق مادری را به نمایش گذاشتند و حتی رابطه‌ای دلنشین میان خود شکل دادند. داستان‌های عاشقانه فرعی، از جمله رابطه لطیف یونگ‌به (جو یی‌هیون) و سری (کیم ته‌یئون) و مثلث عشقی بین سانگ‌چول، جونگ‌بون و راننده کیم (لی جه‌وون)، به غنای روایت افزودند.

درگیری میان نو سانگ‌سیک و جونگ‌نام (جونگ جه‌کوانگ) نیز به داستان کشش دراماتیک بخشید. هر کاراکتر با داستان خاص خود زنده به نظر می‌رسید و سریال را از یک نوستالژی ساده فراتر برد. «صد خاطره» نه‌تنها یادآور گذشته بود، بلکه نشان داد چگونه خاطرات می‌توانند نیرویی برای ادامه زندگی باشند.

داستان با روایت یونگ‌ره آغاز شد: «اگر آن روز کوتاه نمی‌آمدم، آیا سرنوشت ما فرق می‌کرد؟» و با تأملی پخته‌تر پایان یافت: «اما حالا که با هم هستیم، دیگر نمی‌ترسم.»

این خاطرات ناپایدار اما درخشان جوانی، در ذهن مخاطبان باقی می‌ماند. درست مانند نامش، «صد خاطره» خود به خاطره‌ای تبدیل شد که می‌توان بارها و بارها مرورش کرد. اجرای احساسی کیم دامی، شین یه‌اون و هو نام‌جون نشان داد زیبایی جوانی فقط در شادی نیست، بلکه در درد، رشد و شجاعت ادامه دادن نیز معنا دارد. هرچند داستان به پایان رسید، اما شاید در دل بینندگان تازه آغاز شده باشد.

سریال «صد خاطره» (A Hundred Memories) هر شنبه و یکشنبه از شبکه JTBC پخش می‌شد.