به نقل از ورایتی، در سال‌های گذشته، خبرگزاری‌ها می‌توانستند تصاویر ویدئویی نامحدودی از جشنواره ونیز (به استثنای پخش زنده) در اختیار کاربران خود قرار دهند. اما این رسانه‌های خبری اعلام کردند پس از وورد به جشنواره ونیز و دریافت کارت، بدون هیچ اطلاع قبلی، به تیم‌های ویدئویی این رسانه‌ها فرمی برای امضا داده شد که بر اساس آن محدودیت ۹۰ ثانیه‌ای برای فیلمبرداری از فرش قرمز لحاظ شده است.
گفته می‌شود محدودیت ۹۰ ثانیه به دلیل مقررات رسانه‌ای ایتالیایی است که همیشه وجود داشته است، اما تنها امسال در حال اجراست.
یکی دیگر از موارد جدید امسال این است که جشنواره به هیچ دوربینی از خبرگزاری‌ها اجازه ورود به نشست‌های مطبوعاتی را نمی‌دهد، رویه‌ای که در اوج همه گیری کووید شروع شده بود، اما دلیلی برای این ادامه این روند وجود ندارد؛ چرا که جشنواره ونیز ۲۰۲۲ با حداقل پروتکل‌های ضدکرونایی و حتی ملزم نبودن به استفاده از ماسک در فضاهای سربسته در حال برگزاری است.
قانون محدودیت ۹۰ ثانیه‌ای که شرایط آن هنوز مشخص نیست، به دنبال توافق جدیدی شکل گرفته که سازمان بینال ونیز با شریک رسانه‌ای خود یعنی پخش‌کننده دولتی ایتالیا «RAI» منعقد کرده و بر اساس آن قرار است فیلم‌های مراسم افتتاحیه و اختتامیه ونیز و همچنین فرش قرمز و محتوای کنفرانس‌های مطبوعاتی، به شبکه تلویزیون پولی فرانسوی «+Canal» فروخته شود.
یکی از روزنامه‌نگاران پیشکسوت حاضر در جشنواره ونیز در این زمینه می‌گوید: گفته می‌شود «RAI» یک امتیاز انحصاری در مراسم افتتاحیه و اختتامیه و دسترسی به فرش قرمز دارد و ما باید آن را رعایت کنیم. همه ما کاملاً از این موضوع شوکه شده‌ایم. ما در حال حاضر اینجا هستیم و بنابراین تلاش برای ایجاد هرگونه تغییر بسیار دشوار است. ما به عنوان یک گروه جمعی هشت نفره به جشنواره آمدیم و آنها اصلا در این باره اطلاع‌رسانی نکرده بودند. آنها فقط به قانون ایتالیا استناد می‌کنند که طبق آن ضبط ویدئو فقط و حداکثر به مدت ۹۰ ثانیه مقدور است. این محدودیت برای همه رسانه‌های تلویزیونی اعمال می‌شود، نه فقط خبرگزاری‌ها».
نکته تامل‌برانگیز این است که خبرگزاری‌ها به عنوان رسانه خبری به جشنواره دعوت شده‌اند و به آنها اجازه فیلمبرداری از فرش قرمز داده شده اما امسال آنها فقط مجاز به استفاده ۹۰ ثانیه‌ای از فیلم‌های ضبط شده خود هستند.
یکی دیگر از افراد رسانه‌های کهنه‌کار در جشنواره ونیز هم در این زمینه توضیح داد: «مشکلی که ما داریم این است که آنها داستانی را که می‌توانیم بگوییم محدود می‌کنند و کنفرانس مطبوعاتی تنها جایی در جشنواره است که می‌توان به موارد مورد نظر دسترسی داشت. من هیچ جشنواره دیگری را نمی‌شناسم که در آن چنین اتفاقی بیفتد. در هر جشنواره دیگری، استفاده از ویدئوهای ضبط‌شده جشنواره همیشه نامحدود است و هیچ‌کس تا به حال چیزی را که ما می‌توانیم از مطالب خود در هر رویدادی داشته باشیم را محدود نکرده است … این بسیار غیرمعمول و محدود کننده است و به نظر می‌رسد که این امر آزادی ما به عنوان روزنامه‌نگار را مختل می‌کند.»
