«مونیکا بلوچی» ستاره ایتالیایی ساکن پاریس در چهاردهمین دوره جشنواره فیلم لومیر در شهر لیون فرانسه حضور پیدا کرد تا از فیلم جدیدش «دختری در فواره» (The Girl in the Fountain) بگوید.
این فیلم مستند به کارگردانی «آنتونجولیو پانیتزی» نگاهی می‌اندازد به زندگی بازیگر سوئدی «آنیتا اکبرگ» یکی از نمادهای سینما که در سال ۲۰۱۵ درگذشت. اکبرگ با فیلم «زندگی شیرین» (La Dolce Vita) «فدریکو فلینی» جاودانه شد. در یکی از صحنه‌های به‌یادماندنی این فیلم، اکبرگ وارد فواره تروی در رم می‌شود.
مونیکا بلوچی می‌گوید: «از نگاه من، این بازیگر زن را می‌شناسید، و این بخشی از تاریخ ایتالیا است که بازگو می‌کنیم. اما «زندگی شیرین» فقط در مورد ایتالیای پس از جنگ نیست – یک رسایی بین‌المللی دارد. در آن زمان، خلاقیت بسیار زیادی وجود داشت، فیلمسازان بزرگ زیادی بودند – فلینی، روسلینی، ویسکونتی، دسیکا – بخشی از تاریخ سینماست.»
بلوچی ورود اکبرگ به ایتالیا را به یک تورنادو تشبیه می‌کند و می‌گوید: «این زن بلوند، جذاب و آزاد، با خودرویی روباز و خانه‌ای از آن خودش، در کشوری که جایگاه زن هنوز در آشپزخانه است… یک تقابل فرهنگی بزرگ و برای عده‌ای ترسناک بود.»
بلوچی اضافه می‌کند: «زنان امروز درس‌های زیادی از این زنان می‌گیرند: آن‌ها اولین افرادی بودند که قوانین پذیرفته‌شده را به چالش کشیدند.»
مونیکا بلوچی می‌گوید در ابتدا انتخاب شدنش برای این فیلم را زیر سؤال برده و گفته است «من خیلی مدیترانه‌ای هستم، او یک زن خیلی بلوند با چشم‌های آبی بوده!» اما در نهایت به وقت فیلمبرداری متوجه شباهت‌های خود با اکبرگ شده است.
همچون اکبرگ، بلوچی نیز وطنش را ترک می‌کند و مانند او به واسطه زیبایی ظاهری به یک نماد تبدیل می‌شود. او لبخندزنان می‌گوید: «البته زیبا بودن به باز شدن درها کمک کرد، دروغ است اگر خلاف این را بگویم، دختر کمرویی بودم هرچند زیاد حرف می‌زنم. بنابراین زیبایی به معنای این بود که مردم به سمت من می‌آمدند.»
بلوچی ادامه می‌دهد: «اما زیبایی فقط پنج دقیقه دوام دارد اگر چیزی در پس آن نباشد. چیزی که باید بدانید این است که از ۴۰ سالگی، نقش ساحره به شما می‌دهند! اما نباید گریه کنید، باید این نقش را قبول کنید: طیف تازه‌ای از نقش‌ها از راه می‌رسند.»
مونیکا بلوچی می‌گوید در حین فیلمبرداری «برگشت‌ناپذیر» (Irréversible) در سال ۲۰۰۱ به کارگردانی «گاسپار نوئه»، مشکلی با استفاده از بدنش به عنوان «ابزار کار» نداشته است: «بازیگر مثل رقصنده، از بدنش به عنوان ابزار استفاده می‌کند، همان‌گونه که یک موسیقی‌دان از ساز استفاده می‌کند. امروز کمتر از آن استفاده می‌کنم – هر چیزی دوره‌ای دارد – اما من از دنیای مد می‌آمدم، بنابراین عادت داشتم به اینکه از بدنم به عنوان شکلی از بیان استفاده کنم.»
بلوچی می‌گوید اگرچه درک می‌کند که تماشای فیلم نوئه به سبب محتوای خشونت‌آمیزش بسیار دشوار است اما به «تقابل میان شاعرانگی، عشق و نجابت، و جنبه‌های وحشتناک بشری که هم شگفت‌انگیز است و هم موجودی هیولاگونه» علاقه‌مند است.
جشنواره فیلم لومیر تا یکشنبه این هفته ادامه دارد.
