به نقل از ورایتی، پدرو آلمادوار جایزه شیر طلایی هشتاد و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز ونیز را برای فیلم «اتاق بغلی» دریافت کرد.
به جرأت می‌توان گفت که این انتخاب به اتفاق آرا صورت نگرفته، ولی شایعات حاکی از آن است که هیئت داوران این دوره به ریاست ایزابل هوپر و متشکل از فیلمسازان جیمز گری، اندرو هیگ، آگنیشکا هالند، کلبر مندونسا فیلهو، آبدرهمان سیساکو، جوزپه تورناتوره، جولیا فون هاینز و تنها بازیگر گروه یعنی ژانگ زی، در یک جلسه مشورتی طولانی به این نتیجه دست یافتند.
از سوی دیگر نیکول کیدمن که برای بازی در فیلم «دختر بچه» به عنوان برنده جایزه بهترین بازیگر زن ونیز انتخاب شد. به دلیل درگذشت مادرش از حضور در مراسم بازماند. و پیامش به مراسم این بود: قلب من شکسته است.
در حالی که فیلم ۳ ساعت و ربعی «بروتالیست» به کارگردانی بردی کوربت، با بازی آدرین برودی و اوون گلیبرمن نظر منتقدان را جلب کرده بود، اما در نهایت این فیلم طبق پیش‌بینی ها جایزه برتر را از آن خود نکرد. و در عوض شیر طلایی به درام «اتاق بغلی» درباره مرگ خودخواسته ساخته پدرو آلمادوار اهدا شد. تیلدا سوینتون و جولین مور بازیگران این فیلم هستند. این شیر طلایی در واقع دومین شیر طلایی آلمادوار است. که سال ۲۰۱۹ جایزه شیر طلای افتخاری ونیز را دریافت کرد.
دومین جایزه برتر جشنواره، یعنی جایزه بزرگ هیئت داوران به فیلم زیبای مائورا دلپرو با عنوان «ورمیگلیو» اهدا شد. که چشم‌اندازی مهم از زندگی روزمره روستایی در کوه‌های آلپ ایتالیا را تصویر کرده است.
«آوریل» ساخته دئا کولومبگاشویلی نیز جایزه ویژه هیئت داوران را دریافت کرد.
به گفته هوپر در پس انتخاب «عمیقاً دردناک» هیئت داوران در اهدای جایزه بهترین فیلمنامه به «هنوز اینجام» ساخته والتر سالس هم به نظر می‌رسد. ناتوانی هیئت داوران در توافق بر سر اهدای جایزه‌ای بالاتر به این فیلم، در نهایت جایزه فیلمنامه به آن اهدا شد.
هوپر درباره فیلمی که درباره دیکتاتوری نظامی سرکوبگر برزیل است، گفت: شما حوادث را می‌دانید، اما داستان هرگز واقعاً شما را به جایی نمی‌برد که فکر می‌کنید. و فکر می‌کنم. این واقعاً کیفیت فیلمنامه است.
هوپر هنگام اعلام نام نیکول کیدمن به عنوان برنده جایزه بهترین بازیگر زن، به نمایندگی از هیئت داوران، با وی ابراز همدردی کرد. و وی را برای بازی فوق‌العاده تاثیرگذار و چالش‌برانگیزش شایسته این جایزه خواند. جایزه بهترین بازیگر مرد هم به وینست لیندون برای «پسر آرام» اهدا شد.
برادی کوربت جایزه شیر نقره‌ای بهترین کارگردانی را برای فیلم «بروتالیست» دریافت کرد. و گفت: جهان اغلب نسبت به هنرمندان، معماران و مهاجران ظالمانه برخورد می‌کند. فشار بیاورند، تمجید کرد.
وی افزود: چشم انداز سینمای بهتر، دنیایی بهتر برای دختر زیبای من و تک تک فرزندان زیبای شما، صرف نظر از پاسپورت لعنتی آنهاست. آنها سزاوار جهانی بدون مرز، چیزی بی حد و حصر، چیزی جدید هستند.
این نگاه سیاسی انتزاعی توسط برندگان جوایز دیگر هم تکرار شد و بوگدان مورشانو، کارگردان رومانیایی برنده جایزه بهترین فیلم در بخش جنبی افق‌ها برای «سال جدیدی که هرگز نیامد» از مقاومت و انقلاب بدون بررسی نام خاصی یاد کرد.
اسکندر کوپتی که «تعطیلات مبارک» او جایزه بهترین فیلمنامه بخش افق‌ها را برد هم گفت: من در اینجا بسیار مفتخر و عمیقاً متاثر از دوران سختی هستم که در آن زندگی می‌کنیم. طی ۱۱ ماه گذشته، انسانیت و قطب‌نمای اخلاقی مشترک ما آزمایش شده، زیرا شاهد نسل‌کشی مداوم در غزه هستیم. این واقعیت دردناک ما را به یاد پیامدهای ویرانگر ظلم و ستم می‌اندازد، موضوعی که در فیلم ما مطرح است.
اما شاید گویاترین بیانیه را تنها برنده چند جایزه جشنواره، یعنی سارا فریدلند، بیان کرد که با «لمس آشنا» برنده ۳ جایزه بهترین کارگردان، بهترین بازیگر زن برای کاتلین چالفانت در بخش افق‌ها و جایزه لوئیجی دو لورنتیس برای بهترین فیلم اول شد.
فریدلند پس از تشکر صمیمانه خود از افرادی که با فیلم او در ارتباط بودند. کاملاً صریح گفت: به عنوان یک هنرمند یهودی آمریکایی باید توجه داشته باشم که دریافت این جایزه در سیصد و سی و ششمین روز از نسل کشی اسرائیل در غزه و هفتاد و ششمین سال اشغال غزه صورت می‌گیرد. من معتقدم که این مسئولیت ما به عنوان کارگردان فیلم است که از بسترهای نهادی با مصونیت مجازات اسرائیل در صحنه جهانی مقابله کنیم. من در کنار مردم فلسطین در مبارزه آنها برای آزادی ایستاده‌ام.
جایزه ویژه هیئت داوران این بخش هم به «یکی از آن روزهایی که هِم می‌میرد» ساخته مرات فرات اوغلو رسید. و فرانچسکو ققی برای «خانواده» به عنوان بهترین بازیگر مرد انتخاب شد. جایزه بهترین فیلم کوتاه هم نصیب «کسی که خورشید را دوست دارد» ساخته ارشیا شکیبا شد.
