به گزارش سینما شارپ، در ادامه سنت‌های بزرگ فیلم‌هایی چون «پدرخوانده» و «صورت‌زخمی»، و نسخه‌های مدرن‌تری که از همان آثار الهام گرفته‌اند، مانند فیلم‌های جنایی اولیه جیمز گری در نیویورک، با لایه‌ای از تاریکی و زوال بر گرفته از مجموعه «بتمن»، سریال «پنگوئن» به کارگردانی مت ریوز، یک تراژدی دراماتیک درباره افسانه رویای آمریکایی و زوال مدرن آن است. دست‌کم زمانی که سریال در بهترین حالت خود است و نه صرفاً داستانی درباره جنگ برای کنترل دنیای جنایت‌کارانه گاتهام. هرچند که این سریال کمی نقص دارد و بخش میانی آن کمی کش‌دار به نظر می‌رسد و احتمالاً می‌توانست یک مجموعه پنج قسمتی فشرده‌تر و بهتر باشد (همانطور که بسیاری از سریال‌های «پرستیژ» نیز با این مشکل مواجهند)، اما «پنگوئن» همچنان جذاب و سرگرم‌کننده است، عمدتاً به لطف بازی‌های متعهدانه کالین فارل و اجرای غیرمنتظره و چشمگیر کریستین میلیوتی (بازیگر «آشنایی با مادر»).
سریال «پنگوئن» در ادامه فیلم «بتمن» و به‌ویژه پس از مرگ کارمین فالکون (با بازی جان تورتورو)، رئیس جنایتکار گاتهام که به دست ریدلر (با بازی پل دانو) کشته شد، آغاز می‌شود. در حالی که جسد هنوز سرد نشده، آزوالد «اوز» کاب (فارل)، که همتایانش به طعنه او را به دلیل لنگی‌اش «پنگوئن» صدا می‌کنند، تلاش می‌کند تا دفتر فالکون را تصاحب کند، از جمله بیمه اخاذی و اموال ارزشمند او.
با این حال، او به سرعت توسط پسر کارمین، آلبرتو فالکون (با بازی مایکل زگن) دستگیر می‌شود. اما همانطور که سریال به کرات نشان می‌دهد، اوز یک فروشنده شیاد است. با وجود شهرت بد او به عنوان یک فرصت‌طلب پست که برای پول هر کسی را می‌فروشد، او همیشه راهی برای فرار از هر شرایطی با تملق، دستکاری و استراتژی‌های بقا پیدا می‌کند. همچنین این کمک می‌کند که آلبرتو یک «دراپ هد» (اصطلاحی در گاتهام برای معتاد به مواد مخدر) است و اوز به سرعت او را جذب خود می‌کند، اگرچه برای مدت کوتاهی. در حالی که اوز به‌طور کلی به عنوان فردی بی‌اعتماد و شکست‌خورده در نظر گرفته می‌شود، او همچنان حساس، مغرور و زودجوش است و هنگامی که مستقیماً مورد تحقیر قرار می‌گیرد، آلبرتو نیز سرانجام به قتل می‌رسد. اما قبل از آن، اوز درباره یک ماده مخدر روان‌گردان جدید به نام «بِلیس» که به زودی بازار را در اختیار خواهد گرفت، اطلاعاتی به دست می‌آورد.
