به گزارش سینما شارپ، داستانی که کارگردان برجسته، جان بورمن، برای فرزندانش ساخته بود، اکنون به یک فیلم انیمیشن تبدیل میشود. «جنگهای عسل» داستانی است که بورمن برای بچههای خود تعریف میکرد و حالا استودیوی انیمیشنسازی «کاولیر» مستقر در دوبلین در حال توسعه آن به عنوان یک فیلم ۹۰ دقیقهای است. بورمن از روابط خود استفاده کرده و موفق به جلب توجه چندین صداپیشه معروف شده است. تهیهکنندگان در حال مذاکره با جیمی لی کرتیس، ونسا کربی، پاتریک استوارت، برندان گلیسون، ریچارد ای. گرانت و جان وویت هستند.
این داستان، یک فانتزی تاریک و کمدی است که داستان دختری به نام هوپ را دنبال میکند که توانایی ویژهای در دیدن ارتباطات نامرئی بین دنیای جادویی و دنیای ما دارد. پس از از دست دادن مادرش و رنج از آن، هوپ به طور تصادفی به یک جنگ تلخ میان دو قبیلهی پریها و الفها وارد میشود. او با آلفرد، یک الف بازیگوش و تبعید شده، و فیونا، یک پری طرد شده، آشنا میشود. این دوستان غیرمنتظره، حقیقتهای مدفون شدهای را کشف میکنند و شروع به پایهگذاری صلحی غیرقابل تصور در دنیایی جنگزده میکنند.
بورمن که پنج بار نامزد دریافت جایزه اسکار شده است، آثار برجستهای مانند Point Blank، Deliverance، Excalibur و Hope and Glory را در کارنامه خود دارد. او گفت: «من بسیار خوشحالم که این داستان افسانهای و جادویی به زندگی تبدیل شده و امیدوارم که قلبها و ذهنهای بسیاری از کودکان را مانند فرزندانم تسخیر کند.»
فرزندان بورمن نیز از این پروژه حمایت کردهاند. پسرش، چارلی بورمن، گفت: «خیلی خوشحالم که “جنگهای عسل” بالاخره به یک فیلم تبدیل میشود. دوران کودکیام با پدرم که قصهگویی بزرگ بود، پر از داستانهای متنوع بود، اما “جنگهای عسل” میان پریها و الفها بود که همیشه ما را به خنده و تخیل وادار میکرد.»
«جنگهای عسل» اولین فیلم بلند انیمیشن استودیوی «کاولیر» خواهد بود که با حمایت سازمان «اسکرین ایرلند» در حال توسعه است. اندرو کاوانا، بنیانگذار و مدیرعامل «کاولیر» در مصاحبهای با Deadline درباره برنامههای خود برای این پروژه صحبت کرد و اشاره کرد که این پروژه طی چند سال گذشته با همکاری بورمن شکل گرفته است. این فیلم به صورت انیمیشن سهبعدی تولید خواهد شد و انتظار میرود که همکاران جدیدی نیز به این پروژه اضافه شوند.
کاوانا افزود: «”جنگهای عسل” ترکیبی از عظمت Lord of the Rings با غریببودن Coraline است و پر از شخصیتهای دقیق، طنز خشک و پیچشهای غیرمنتظره است—همه چیزهایی که از یک داستان جان بورمن انتظار میرود.»