نشریه گاردین در ستون «پرسش و پاسخ» خود این بار به سراغ نویسنده مطرح پاکستانی فاطمه بوتو رفته و از او سوالاتِ ویژه این ستون را که بیشتر حول مسائل شخصی افراد می گذرد. پرسیده است.
فاطمه بوتو متولد سال ۱۹۸۲ در شهر کابل افغانستان است. او در دانشگاه کلمبیا در نیویورک و دانشکده مطالعات شرقی و آفریقایی لندن تحصیل کرده است. وی که دخترِ برادر بی‌نظیر بوتو و نوه ذوالفقار علی بوتو دو سیاستمدار بزرگ پاکستانی است. اکنون به عنوان نویسنده فعالیت می کند. و در شهر کراچی پاکستان زندگی را می گذراند.
در این جا بخشی از سوالات پرسیده شده از بوتو و جواب های او به فارسی برگردان شده است.
*چه شخصی را در زندگی بیشتر از همه تحسین می کنی و چرا؟
آیتزاز حسن بنگاش، بچه محصل ۱۵ ساله پاکستانی که مانع ورود مهاجم انتحاری به مدرسه ای که در آن درس می خواند، شد، او جانش را فدا کرد تا جان ۲ هزار دانش آموز دیگر را نجات دهد.
*چه چیزی در وجودت هست که آن را تایید نمی کنی؟
خیلی حواس پرت هستم.
*می خواهی چه کسی نقشت را در فیلم زندگی ات بازی کند؟
آل پاچینو، منظورم آل پاچینو «پدرخوانده» و «پدرخوانده ۲» است.
*واژه و کلمه مورد علاقه ات؟
کلمه عربی «یالا» یعنی زود باش، آن را هر لحظه استفاده می کنم.
*چه کتابی زندگی ات را تغییر داد؟
«آتش بعدی» نوشته جیمز بالدوین مرا مات و مبهوت کرد، روزها با این کتاب بودم، در زمان خواندنش ضربان قلبم تند شده بود.
*به نظرت بزرگترین دستاورد زندگی ات چیست؟
چخوف گفته است: هر احمقی می تواند با بحران روبرو شود، این زندگی روزمره است. که شما را فرسوده می کند. فکر می کنم همین موضوع برای دستاوردهای بزرگ هم صادق است. مساله بزرگی وجود ندارد، اما باید نسبت به لحظات کوتاه و مختصری که کمکی به کسی کرده باشیم. یا کار خوبی انجام داده باشیم، احساس غرور کنیم.
*و اما آخرین پرسش، دوست داری چه ترانه ای در مراسم خاکسپاری ات خوانده شود؟
جایی که من از آنجا می آیم، در مراسم خاکسپاری ترانه نمی خوانند. اما اگر ترانه ای بخواهم نام ببرم ترانه «بیلی جین» مایکل جکسون است.
