اسکارلت جوهانسون: هنرمندان وظیفه اجتماعی ندارند
ستاره هالیوود میگوید: فکر نمیکنم بازیگران در جامعه نقشی عمومی داشته باشند. شما انتخاب نکردهاید که یک سیاستمدار باشید، بازیگرید.
«اسکارلت جوهانسون» در مصاحبه با نشریه «جنتلوومن» بریتانیا از سابقهی جنجالآفرینی خود در هالیوود گفته است. این بازیگر نامزد اسکار معتقد است. «بله، دوران بازیگری من بر پایه [جنجال] شکل گرفت.» جوهانسون نمونهی برجستهتر تبعیض نژادی هالیوود و انتخاب بازیگران آمریکایی برای نقشهای غیر آمریکایی است. او ابتدا با بازی در نقش اول فیلم «شبح درون پوسته» (Ghost in the Shell) و سپس پذیرش نقش یک شخصیت تراجنسیتی اعتراضات بسیاری را برانگیخت و در نهایت از پروژهی دوم کنارهگیری کرد. او همچنان تمایل دارد که با «وودی آلن» کارگردان متهم به آزار جنسی همکاری کند.
جوهانسون به «جنتلوومن» میگوید: «در مورد بعضی مسائل نظراتی دارم. چون این شخصیتی است. که دارم. منظورم این است. که افراد وقتی در مورد چیزی اشتباه میکنند. بهسختی حاضرند اعتراف کنند. و علنی شدن این چیزها میتواند. شرمندگی به بار آورد. این تجربه و [واکنش] که «عجب، اینجا اشتباه کردم، یا نگاهی کلی داشتم، یا بیملاحظگی کردم.» من هم یک آدم هستم.»
اسکارلت جوهانسون میگوید به دنبال جنجالهایی که به راه انداخته حالا میداند که چه زمانی نباید حرف زد و اضافه میکند: «میتوانم واکنش نشان دهم. میتوانم ناشکیبا باشم. اما این با خود آگاهی سازگاری ندارد.» این بازیگر معتقد نیست که بازیگران مسئولیتی اجتماعی بر دوش دارند.
جوهانسون میگوید: «فکر نمیکنم بازیگران در جامعه نقشی عمومی داشته باشند. بعضی افراد چنین میخواهند. اما این تصور که به علت دیده شدن در انظار عمومی وظیفهای بر دوش شماست غیرمنصفانه است. شما انتخاب نکردهاید که یک سیاستمدار باشید، بازیگرید. کار ما این است که تجاربمان را بازنمایی کنیم؛ آینهای برای مخاطب باشیم، بتوانیم تجربهای همدلانه بهواسطهی هنر داشته باشیم. کار بازیگر این است.»
اسکارلت جوهانسون در بخش دیگری از مصاحبه میگوید: «عقاید سیاسی من هرچه که باشد، وقتی بیشتر احساس موفقیت میکنم که مردم در سالن سینما یا خانه بنشینند و غرق در داستان یا بازی شوند و بخشهایی از خودشان را در آن ببینند و یا بتوانند بهواسطهی تجربهی دیدن این نمایش یا داستان یا فعلوانفعال میان بازیگران یا هرچه که هست، با خودشان ارتباط برقرار کنند. و تحت تأثیرش قرار بگیرند و بر روی آن تأمل کنند، و احساسی به آنان دست دهد. میدانید؟ واکنشی احساسی به آن نشان دهند – احساس خوب، بد، ناخوشایند، تصدیق یا هر چه. این کار من است. سایر مسائل کار من نیست.»