فیلم کمدی “داستان یک شوالیه” (A Knight’s Tale) “هیث لجر” ۱۱ می ۲۰۲۱ رسماً بیست ساله شد. “والچر” به همین مناسبت با نویسنده و کارگردان فیلم “برایان هلگلند” و “شانین سوسامون” یکی از بازیگران در مورد سکانس رقص “دیوید بویی” به گفتگو نشسته است. در این مصاحبه فاش شده است. که ابتدا قرار بوده آهنگی از گروه “کی‌سی اند سان‌شاین بند” اجرا شود. اما هیث لجر “سال‌های طلایی” (Golden Years) اثر “دیوید بویی” را ترجیح داده است.
هلگلند می‌گوید: “وقتی لجر می‌خواست شما را راضی کند، در یک چشم بهم زدن متوجه قصدش می‌شدید. نوعی طفولیت در او وجود داشت؛ به یک پسر نه ساله تبدیل می‌شد، مثل داستان‌های دیکنز، مثل “آرتور داجر”.”
مقاومت در برابر پیشنهاد هیث لجر برای اجرای آهنگ “سال‌های طلایی” کار دشواری بود. کارگردان به یاد می‌آورد: “هیث آن نیشخند بزرگ را به چهره می‌آورد. می‌گفت: “تمپوی آهنگ یکی است. جواب می‌دهد. امروز به جلسه تمرین نیایید. اجازه دهید اول رویش کار کنیم و بعد مخالفت کنید. هر دوی آن‌ها را اجرا می‌کنیم و بعد تصمیم بگیرید.”
هلگلند اضافه می‌کند:
“او می‌گفت: “به حدی گریزناپذیر است که باید “سال‌های طلایی” انتخاب شود و مخالفت کردن با من ناممکن است.” مثل یک پرونده حقوقی پیاده‌اش کرد.”
“استوارت هاپس” طراح رقص در نهایت از ایده لجر حمایت کرد. او با ارسال ایمیلی به “والچر” می‌گوید: “در آن زمان، فکر کردم که بویی انتخاب خوبی است و هرچند الگوی رقص یکسان باقی ماند اما انتخاب آن موسیقی باعث شد که حرکات رقص مدرن‌تر به نظر برسند و بازیگران آزادی عمل بیشتری داشته باشند.”
شوق لجر برای استفاده از “سال‌های طلایی” به اعتقاد هلگلند یکی از دلایل ماندگاری فیلم “داستان یک شوالیه” پس از گذشته دو دهه است. او می‌گوید: “هرگز فردی چون او را ندیده بودم. همه عاشقش می‌شدند – مردها، زنان، همه. همه دوستش داشتند، و او شما را دوست داشت.” هلگلند می‌گوید لجر به او می‌گفته که فیلم “مانند یک آلبوم عکسی است که او از ساختنش بسیار لذت برد.”
