به گزارش سینما شارپ، در مصاحبه‌ای که به اندازه فیلم جدیدشان مگالوپلیس پر از ایده است، کارگردان فرانسیس کاپولا و آدام درایور درباره قدرت فیلم‌هایی بحث می‌کنند که معانی آن‌ها با گذشت زمان و تماشای مکرر توسط مخاطبان تغییر می‌کند. نزدیک‌ترین مقایسه به مگالوپلیس احتمالاً فیلم کلاسیک کاپولا اینک آخرالزمان است. این اقتباس از دل تاریکی که در پس‌زمینه‌ای از جنگ ویتنام شکل گرفت، در نمایش‌های اولیه‌اش به عنوان یک ترکیب بی‌نظم از ایده‌ها و تصاویر رادیکال در نظر گرفته می‌شد، مشابه آنچه که مگالوپلیس تجربه خواهد کرد.
کاپولا نزدیک به شروع تولید مگالوپلیس بود، اما پس از حوادث 11 سپتامبر پروژه را متوقف کرد. او همچنان به فیلم‌برداری واحد دوم ادامه داد، از جمله برخی از صحنه‌های ویرانی برج‌های دوقلو. کاپولا در اینجا فاش می‌کند که بخشی از آن تصاویر برای حفظ تاریخ در مگالوپلیس قرار داده شده‌اند، اما تأکید کرد که هیچ تصویری در فیلم وجود ندارد که به بازماندگان این فاجعه درد بیاورد.
کاپولا و درایور در مصاحبه‌ای در جشنواره فیلم تورنتو به موضوعات گسترده‌تری مانند «مرگ روزنامه‌نگاری و مرگ سیستم استودیویی هالیوود» می‌پردازند. این فیلم قرار است توسط Lionsgate فردا اکران شود.
