کیانو ریوز و ساندرا بولاک از تجربه واقعی برخورد با خودروها در فیلم «سرعت» می‌گویند
کیانو ریوز و ساندرا بولاک به یاد می‌آورند که هنگام فیلم‌برداری صحنه‌ای از «سرعت»، واقعاً با خودروها برخورد کردند.
به گزارش سینما شارپ، با وجود اینکه فیلم پرفروش «سرعت» در سال 1994 پر از صحنه‌های اکشن و برنامه‌ریزی‌شده بود، اما یک صحنه برای بازیگران فیلم کمی بیش از حد واقعی به نظر می‌رسید.
در جشن سی‌سالگی این فیلم اکشن به کارگردانی جان دی بونت، کیانو ریوز و ساندرا بولاک با این کارگردان در جشنواره Beyond Fest دور هم جمع شدند و خاطره‌ای از دوران فیلم‌برداری را به یاد آوردند که اطلاعات کافی درباره جهت حرکت اتوبوس نداشتند.
ریوز در گفت‌وگو با IndieWire به شوخی گفت: “یادت میاد اون روزی که ما توی اتوبوس بودیم؟ وقتی از وسط ماشین‌ها رد می‌شدیم؟ من یادمه که اطلاعات زیادی نداشتیم. همه‌مون تو اتوبوس بودیم و داشتیم نزدیک سن‌دیگو می‌رفتیم. ما کنار دریا بودیم و ناگهان واقعاً با ماشین‌ها برخورد می‌کردیم. بوم! بوم! همه روی اتوبوس دیوانه شدند. مردم جیغ می‌زدند.”
اگرچه بولاک اشاره کرد که “گواهینامه رانندگی اتوبوس سانتا مونیکا رو گرفتم”، اما تأکید کرد که او هرگز واقعاً در فیلم رانندگی نکرده است. او اضافه کرد: “رانندگی با این وسیله اصلاً کار راحتی نیست.”
او همچنین افزود: “قسمت جالب این بود که من پشت فرمان بودم، اما کسی از پشت روی سقف اتوبوس داشت رانندگی می‌کرد. کسی داشت هدایت می‌کرد و من به هر چیزی که جان دی بونت می‌خواست برخورد کنم، هدایت می‌شدم.”
در فیلم «سرعت»، ریوز نقش افسر پلیس جک تراون را بازی می‌کند که باید از انفجار اتوبوسی که یک بمب روی آن نصب شده، جلوگیری کند. این بمب زمانی منفجر می‌شود که سرعت اتوبوس به کمتر از 50 مایل برسد. بولاک نقش مسافری به نام آنی پورتر را بازی می‌کند که به جک کمک می‌کند. این فیلم همچنین شامل بازیگرانی چون دنیس هاپر، جف دانیلز، آلن راک، جو مورتون و بث گرنت است.
اگرچه بولاک در دنباله فیلم با عنوان «سرعت 2: کنترل کروز» که در سال 1997 ساخته شد، بازگشت، اما ریوز در این دنباله حضور نداشت. در این فیلم، جیسون پاتریک نقش دوست‌پسر جدید آنی، الکس شاو، را بازی می‌کند که باید کنترل کشتی‌ای را که توسط مسافری دیوانه به نام جان گیگر (با بازی ویلم دفو) ربوده شده است، به دست بگیرد.
در مورد احتمال ساخت دنباله دیگری، بولاک گفت: “این کار از همه چیز زیادی می‌طلبد. نمی‌دانم آیا هنوز در صنعتی هستیم که جرأت این کار را داشته باشد. شاید اشتباه کنم… اگر جان دی بونت نتواند آنچه را که در ذهن دارد به مخاطب نشان دهد، شکست خواهد خورد… نمی‌دانم چه چیزی می‌توانیم بسازیم که به اندازه کافی خوب باشد.”
