به گزارش سینما شارپ، اگرچه آل پاچینو همیشه با نقش‌آفرینی بی‌نظیرش در فیلم پدرخوانده (1972) شناخته می‌شود، اما این درام مافیایی تحسین‌شده فرانسیس فورد کوپولا نزدیک بود بازیگری دیگر را به‌جای او انتخاب کند.
پاچینو در کتاب خاطرات جدیدش به نام پسر آفتاب که اکنون در دسترس است، به یاد می‌آورد که پارامونت درباره اینکه آیا او بازیگر مناسبی برای نقش مایکل کورلئونه است یا نه، تردید داشت و در نهایت توانست خودش را ثابت کند.
او در یک بخش از این کتاب که توسط روزنامه گاردین منتشر شده، نوشت: «پارامونت نمی‌خواست که من نقش مایکل کورلئونه را بازی کنم. آنها جک نیکلسون، رابرت ردفورد، وارن بیتی یا رایان اونیل را می‌خواستند. در کتاب، پوزو نوشته بود که مایکل خودش را “بچه ننه” خانواده کورلئونه می‌دانست. قرار بود او کوچک، تیره‌مو و زیبا، اما به‌شکلی ظریف و بی‌خطر به نظر برسد. این شباهتی به بازیگرانی که استودیو می‌خواست، نداشت. اما این به این معنی نبود که حتماً باید من باشم.»
او ادامه می‌دهد: «اما این به این معنی بود که باید برای نقش تست بازیگری بدهم، چیزی که تا آن زمان انجام نداده بودم. باید به ساحل غربی پرواز می‌کردم تا این تست را بدهم، اما اصلاً دلم نمی‌خواست این کار را انجام دهم. برایم مهم نبود که فیلم پدرخوانده باشد. کمی از پرواز می‌ترسیدم و نمی‌خواستم به کالیفرنیا بروم. اما مدیر برنامه‌هایم، مارتی برگمن، به من گفت: “باید سوار آن لعنتی هواپیما بشوی.” او برایم یک بطری ویسکی آورد تا در پرواز بخورم و به آنجا رسیدم.»
پاچینو اعتراف کرد که فکر می‌کرد کوپولا در حمایت از او زیاده‌روی کرده است، اما خاطره ورودش به اتاق تست بازیگری و مواجهه با دیگر بازیگران رقیب همچنان برایش «احساس ناخوشایندی» بود.
او نوشت: «اما راز این بود که فرانسیس من را می‌خواست. او مرا می‌خواست و من این را می‌دانستم. و هیچ چیزی مثل این نیست که یک کارگردان بخواهد تو را. او همچنین هدیه‌ای به من داد، به‌صورت دایان کیتون. چند بازیگر برای نقش کی انتخاب می‌شدند، اما اینکه او خواست من با دایان تست بدهم، نشان می‌داد که او در این فرآیند یک قدم جلوتر بود. من می‌دانستم که دایان در حرفه‌اش خوب عمل می‌کند و در برادوی با نمایش‌هایی مثل مو و باز هم سام، بازی کن همراه وودی آلن حضور داشت. چند روز قبل از تست، من دایان را در لینکلن سنتر نیویورک در یک بار ملاقات کردم و ما خیلی خوب با هم کنار آمدیم. او بامزه بود و من هم بامزه به نظرش می‌آمدم. احساس کردم از همان لحظه یک دوست و یک هم‌پیمان دارم.»
بعد از یک هفته و نیم فیلم‌برداری، پارامونت دوباره درباره مناسب بودن پاچینو برای این نقش دچار تردید شد. پاچینو نوشت: «در نهایت، فرانسیس تصمیم گرفت کاری انجام دهد. در این مرحله، ما حدود یک هفته و نیم از فیلم‌برداری پدرخوانده گذشته بودیم. و فرانسیس گفت: “تو داری خراب می‌کنی.”»
پاچینو افزود: «من آن را در دل خودم احساس کردم. وقتی واقعاً متوجه شدم که شغلم در خطر است.»
اگرچه پاچینو مطمئن نیست که کوپولا این کار را «عمدی» انجام داده باشد، اما کارگردان تصمیم گرفت صحنه رستوران ایتالیایی، جایی که مایکل بی‌تجربه برای گرفتن انتقام از سولاتزو و مک‌لاسکی اقدام می‌کند، زودتر از موعد فیلم‌برداری کند. «آن صحنه قرار نبود تا چند روز بعد فیلم‌برداری شود، اما اگر اتفاقی نمی‌افتاد که بتوانم خودم را نشان بدهم، شاید دیگر فرصتی برای من نبود.»
خوشبختانه برای پاچینو، این صحنه نشان داد که چرا کوپولا او را برای این نقش انتخاب کرده بود. او نوشت: «سپس فرانسیس صحنه رستوران را به استودیو نشان داد و وقتی آنها آن را دیدند، چیزی در آن وجود داشت. به‌خاطر آن صحنه، آنها من را در فیلم نگه داشتند. پس من از پدرخوانده اخراج نشدم. من فقط به انجام همان کاری ادامه دادم که روی آن فکر کرده بودم، در آن پیاده‌روی‌های تنهایی طولانی در منهتن. من یک طرح داشتم، یک مسیر که واقعاً باور داشتم راه درستی برای این شخصیت است. و مطمئن بودم که فرانسیس هم همین احساس را دارد.»
فیلم پدرخوانده اولین نامزدی جایزه اسکار را برای پاچینو در بخش بهترین بازیگر نقش مکمل به ارمغان آورد و او بعدها برای فیلم پدرخوانده قسمت دوم (1974) نامزد بهترین بازیگر شد.
